HFM

artykulylista3

 

Chopin - Ronda. Fantazja

k Chopin Ronda

Elżbieta Karaś-Krasztel (fortepian)
(nagr. 1995, 2010)
Dux 2011

Interpretacja: k4
Realizacja: k4

Druga płyta chopinowska sygnowana przez Elżbietę Karaś-Krasztel, a wydana w ostatnich miesiącach przez Dux, zawiera pokłosie dwóch sesji nagraniowych. Obie odbyły się w radiowym studiu S-1, lecz dzieli je piętnaście lat.
W 1995 pianistka zarejestrowała cztery ronda, a po długiej przerwie – Fantazję f-moll op. 49, co w sumie dało prawie godzinny recital.
W pierwszej części króluje styl brillant. W odmianie uprawianej przez Fryderyka. Krągła salonowa forma zdołała pomieścić zmienne nastroje (Rondo c-moll op. 1), liryzm i patos (Rondo C-dur op. 73), skrajne emocje, żywiołowość mazura (Rondo F-dur op. 5), zwroty tempa i dynamiki (Rondo Es-dur op. 16). Ten potencjał umiejętnie wydobywa Karaś-Krasztel. Gra z gracją, lecz zarazem z żarem, precyzyjnie realizując wszystkie małe wartości nut i ozdobniki; niuansując dynamikę. W drugiej części recitalu, czyli w Fantazji f-moll, artystka pokazuje prawdziwie romantyczny pazur. Może się tu popisać szeroką jak u Rachmaninowa frazą i iście lisztowską siłą uderzenia. Z drugiej strony, udowadnia wielką wrażliwość na barwę dźwięku i muśnięciami klawiatury ewokuje niemal impresjonistyczne pastelowe współbrzmienia. Nieprzesadne rubato i roztropne gospodarowanie długością pauzy to dalsze zalety interpretacji Karaś-Krasztel. W rocznicowym zalewie chopinowskich płyt dokonania tej pianistki należą do tych, które z pełnym przekonaniem można polecić melomanom.

Autor: Andrzej Milewski
Źródło: HFiM 5/2012

Pobierz ten artykuł jako PDF